Współczesny Paterek to miejscowość, w której mieszkańcy zamieszkują osiedle Jana Sobieskiego, tzw. Stary Paterek i prężnie rozwijające się budownictwo jednorodzinne. Mają do dyspozycji piękny kościół, Wiejski Dom Kultury, dużą halę sportową z widownią na 313 miejsc, ładny choć mało funkcjonalny i niedokończony budynek Zespołu Szkół im. Jana Pawła II, pięknie położone duże przedszkole, bibliotekę, przychodnię zdrowia „Medikus” oraz kilka sklepów spożywczych i budowlany. Wielu mieszkańców pracuje w miejscowych zakładach pracy takich jak: ZNTK Paterek, Prolab, Zakładach Przetwórstwa Drzewnego, ZUTECH, ROBAK, Polski Asfalt, W Paterku, na około 30 hektarach istnieje Strefa Przemysłowa, która jest priorytetem dla Gminy.
Paterek
Nieoficjalna Strona Internetowa
zdzislaw.sell@paterek.info.pl
| 
| Odsłony: 2221
/ 0
12 sierpnia 2015 roku mieszkańcy ulicy Leśnej, którzy w 2012 roku wnosząc swój wkład finansowy wspólnie z Gminą Nakło i KPWiK Nakło wybudowali kanalizację, otrzymali
"Zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia stawek procentowych opłaty adiacenckiej". Co to jest opłata adiacencka?
W niektórych wypadkach właściciel nieruchomości musi zapłacić na rzecz gminy tzw. opłatę adiacencką. Wiąże się ona między innymi ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek poniesienia przez Skarb Państwa lub samorząd wydatków na budowę infrastruktury technicznej. Ma na celu zrekompensowanie tych wydatków.
http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 100% 100% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 0% 0% no-repeat transparent;">
Kwestie związane z opłatą adiacencką reguluje ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Definiuje ona budowę urządzeń infrastruktury technicznej, jako budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Przepisy dotyczące opłaty adiacenckiej stosuje się także do użytkowników wieczystych gruntów, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego.
Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu tej opłaty może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy dotycząca wysokości opłaty adiacenckiej. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.
Trzeba podkreślić, że nie każda budowa infrastruktury technicznej oznacza automatycznie, że gmina naliczy właścicielowi nieruchomości opłatę adiacencką. To, że nastąpił wzrost wartości nieruchomości powinna wynikać z opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości.
Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty.
Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Raty podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez NBP.
Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 proc. różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie tej opłaty może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Wynika to z art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału mają obowiązek wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50 proc. wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie (art. 107 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. Terminy i sposób wnoszenia tych opłat ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokołu uzgodnień. Jeżeli nie dojdzie do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości.
Brak zapłaty opłaty adiacenckiej wiąże się z jej egzekucją administracyjną i np. z zajęciem wynagrodzenia za pracę lub też z rachunku bankowego.
Warto też dodać, że jeżeli dana osoba stanie się właścicielem lub współwłaścicielem danej nieruchomości, wówczas na nią przechodzi obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej.
W niektórych wypadkach właściciel nieruchomości musi zapłacić na rzecz gminy tzw. opłatę adiacencką. Wiąże się ona między innymi ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek poniesienia przez Skarb Państwa lub samorząd wydatków na budowę infrastruktury technicznej. Ma na celu zrekompensowanie tych wydatków.
http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 100% 100% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 0% 0% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 100% 100% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 0% 0% no-repeat transparent;">Kwestie związane z opłatą adiacencką reguluje ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Definiuje ona budowę urządzeń infrastruktury technicznej, jako budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Opłatę adiacencką dla właścicieli nieruchomości ustala gmina. Jest ona sposobem partycypacji właścicieli nieruchomości w kosztach budowy wskazanych wyżej urządzeń infrastruktury technicznej, budowanych z pieniędzy publicznych – Skarbu Państwa, samorządu, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, z wyłączeniem nieruchomości przeznaczonych w planie miejscowym na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne.
Przepisy dotyczące opłaty adiacenckiej stosuje się także do użytkowników wieczystych gruntów, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego.
Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu tej opłaty może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy dotycząca wysokości opłaty adiacenckiej. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.
Trzeba podkreślić, że nie każda budowa infrastruktury technicznej oznacza automatycznie, że gmina naliczy właścicielowi nieruchomości opłatę adiacencką. To, że nastąpił wzrost wartości nieruchomości powinna wynikać z opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości.
Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty.
Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Raty podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez NBP.
Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 proc. różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie tej opłaty może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Wynika to z art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału mają obowiązek wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50 proc. wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie (art. 107 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. Terminy i sposób wnoszenia tych opłat ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokołu uzgodnień. Jeżeli nie dojdzie do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości.
Brak zapłaty opłaty adiacenckiej wiąże się z jej egzekucją administracyjną i np. z zajęciem wynagrodzenia za pracę lub też z rachunku bankowego.
Warto też dodać, że jeżeli dana osoba stanie się właścicielem lub współwłaścicielem danej nieruchomości, wówczas na nią przechodzi obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej.
W niektórych wypadkach właściciel nieruchomości musi zapłacić na rzecz gminy tzw. opłatę adiacencką. Wiąże się ona między innymi ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek poniesienia przez Skarb Państwa lub samorząd wydatków na budowę infrastruktury technicznej. Ma na celu zrekompensowanie tych wydatków.
http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 100% 100% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 0% 0% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 100% 100% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 0% 0% no-repeat transparent;">Kwestie związane z opłatą adiacencką reguluje ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Definiuje ona budowę urządzeń infrastruktury technicznej, jako budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Opłatę adiacencką dla właścicieli nieruchomości ustala gmina. Jest ona sposobem partycypacji właścicieli nieruchomości w kosztach budowy wskazanych wyżej urządzeń infrastruktury technicznej, budowanych z pieniędzy publicznych – Skarbu Państwa, samorządu, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, z wyłączeniem nieruchomości przeznaczonych w planie miejscowym na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne.
Przepisy dotyczące opłaty adiacenckiej stosuje się także do użytkowników wieczystych gruntów, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego.
Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu tej opłaty może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy dotycząca wysokości opłaty adiacenckiej. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.
Trzeba podkreślić, że nie każda budowa infrastruktury technicznej oznacza automatycznie, że gmina naliczy właścicielowi nieruchomości opłatę adiacencką. To, że nastąpił wzrost wartości nieruchomości powinna wynikać z opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości.
Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty.
Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Raty podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez NBP.
Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 proc. różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie tej opłaty może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Wynika to z art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału mają obowiązek wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50 proc. wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie (art. 107 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. Terminy i sposób wnoszenia tych opłat ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokołu uzgodnień. Jeżeli nie dojdzie do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości.
Brak zapłaty opłaty adiacenckiej wiąże się z jej egzekucją administracyjną i np. z zajęciem wynagrodzenia za pracę lub też z rachunku bankowego.
Warto też dodać, że jeżeli dana osoba stanie się właścicielem lub współwłaścicielem danej nieruchomości, wówczas na nią przechodzi obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej.
W niektórych wypadkach właściciel nieruchomości musi zapłacić na rzecz gminy tzw. opłatę adiacencką. Wiąże się ona między innymi ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek poniesienia przez Skarb Państwa lub samorząd wydatków na budowę infrastruktury technicznej. Ma na celu zrekompensowanie tych wydatków.
http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 100% 100% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 0% 0% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 100% 100% no-repeat transparent;">http://muratordom.pl/media/images/info_bg.png) 0% 0% no-repeat transparent;">Kwestie związane z opłatą adiacencką reguluje ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Definiuje ona budowę urządzeń infrastruktury technicznej, jako budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Opłatę adiacencką dla właścicieli nieruchomości ustala gmina. Jest ona sposobem partycypacji właścicieli nieruchomości w kosztach budowy wskazanych wyżej urządzeń infrastruktury technicznej, budowanych z pieniędzy publicznych – Skarbu Państwa, samorządu, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, z wyłączeniem nieruchomości przeznaczonych w planie miejscowym na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne.
Przepisy dotyczące opłaty adiacenckiej stosuje się także do użytkowników wieczystych gruntów, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego.
Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu tej opłaty może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy dotycząca wysokości opłaty adiacenckiej. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.
Trzeba podkreślić, że nie każda budowa infrastruktury technicznej oznacza automatycznie, że gmina naliczy właścicielowi nieruchomości opłatę adiacencką. To, że nastąpił wzrost wartości nieruchomości powinna wynikać z opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości.
Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty.
Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Raty podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez NBP.
Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 proc. różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie tej opłaty może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Wynika to z art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału mają obowiązek wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50 proc. wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie (art. 107 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. Terminy i sposób wnoszenia tych opłat ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokołu uzgodnień. Jeżeli nie dojdzie do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości.
Brak zapłaty opłaty adiacenckiej wiąże się z jej egzekucją administracyjną i np. z zajęciem wynagrodzenia za pracę lub też z rachunku bankowego.
Warto też dodać, że jeżeli dana osoba stanie się właścicielem lub współwłaścicielem danej nieruchomości, wówczas na nią przechodzi obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej.
Jest to obowiązek uczestnictwa w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej, przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich.
Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się urządzenie albo modernizację drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi lub nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu, a wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem tych urządzeń, bądź przed podziałem i po nowym podziale.
Wysokość stawki adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały.
Decyzję o ustaleniu opłaty adiacenckiej wydaje wójt, burmistrz, prezydent miasta każdorazowo po wybudowaniu lub modernizacji drogi czy też umożliwieniu podłączenia się do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Wartość przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej (przed podziałem) i po ich wybudowaniu (po podziale nieruchomości) określają rzeczoznawcy majątkowi, według stanu i cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Na poczet opłaty zalicza się wartość świadczeń wniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości w gotówce lub naturze na rzecz budowy urządzeń infrastruktury. Jeżeli koszty są równe lub wyższe niż uchwalona opłata adiacencka, to nie musi on płacić, ale też nie może domagać się zwrotu nadwyżki. Jeżeli natomiast opłata jest wyższa, to różnicę musi dopłacić.
Wartość nieruchomości po podziale na potrzeby naliczenia opłaty adiacenckiej ustala się z pominięciem działek gruntu, wydzielonych pod drogi, które przechodzą z mocy prawa na własność gminy.
Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej może zostać wydana w terminie do 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie lub postanowienie o podziale stało się prawomocne, od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej, od dnia stworzen
Poniżej UCHWAŁA NR IX/165/2011 RADY MIEJSKIEJ W NAKLE NAD NOTECIĄ z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie ustalenia stawek procentowych opłaty adiacenckiej.
UCHWAŁA NR IX/165/2011 RADY MIEJSKIEJ W NAKLE NAD NOTECIĄ z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie ustalenia stawek procentowych opłaty adiacenckiej Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591; zm. Dz. U z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 214, poz. 1806; Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568; Dz. U. z 2004 r. Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203; Dz. U. z 2005 r. Nr 172, poz. 1441, Nr 175, poz. 1457; Dz. U. z 2006 r. Nr 17, poz. 128, Nr 181, poz. 1337; Dz. U. z 2007 r. Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974, Nr 173, poz. 1218; Dz. U. z 2008 r. Nr 180, poz. 1111, Nr 223, poz. 1458, Nr 52, poz. 420, Nr 157, poz. 1241; Dz. U. z 2010 r. Nr 28, poz. 142 i 146, Nr 40, poz. 230, Nr 106, poz. 675) oraz art. 98a ust. 1, art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651; zm. Nr 106, poz. 675, Nr 143, poz. 963, Nr 155, poz. 1043, Nr 197, poz. 1307, Nr 200, poz.1323) Rada Miejska uchwala, co następuje: § 1. Ustalić wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w wyniku podziału dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, na 30 % wzrostu wartości nieruchomości. § 2. Ustalić wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej, na 50 % różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. § 3. Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi i Gminy Nakło nad Notecią. § 4. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Kujawsko ? Pomorskiego.
